حدیث اوّل : ( اشک حسینى سرمایه شیعه به نقل از بحارالانوار ج ۴۴ )
امام حسین علیه السلام فرمودند:
من کشته اشکم هیچ مؤمنى مرا یاد نمى‏کند مگر آنکه گریان مى‏شود.

حدیث دوّم : ( نفس‏المهموم شیخ عباس قمى «ره» )
امام صادق علیه السلام فرمودند:
نفس کشیدن کسى که بخاطر مظلومیت ما محزون باشد، ذکر و تسبیح است.

حدیث سوّم : ( اشک حسینى سرمایه شیعه به نقل از کامل‏الزیارات )
امام صادق علیه السلام به یکى از گریه‏کنان امام حسین علیه السلام فرمودند:
رَحِمَ‏اللَّهُ دَمْعَتَک خداوند این اشکهایت را رحمت نماید.

حدیث چهارم : ( اکسیرالعبادات به نقل از منتخب )
امام صادق علیه السلام فرمودند:
گریه کننده جدَّم از جاى خود برنمى‏خیزد مگر اینکه مانند روزى که از مادر متولد شده از گناهان پاک است.

حدیث پنجم : ( اشک حسینى سرمایه شیعه به نقل از البکا ص ۸۶ )
حضرت زهرا علیها السلام فرمودند:
هرگاه گریه کنندگان بر حسینم داخل بهشت شوند، من هم داخل بهشت مى‏شوم.

حدیث ششم : ( اشک حسینى سرمایه شیعه به نقل از البکا ص ۹۴ )
حضرت صادق علیه السلام فرمودند:
خدا حیا مى‏کند گریه کننده بر حسین ابن على علیه السلام را عذاب نماید.

حدیث هفتم : ( اکسیرالعبادات به نقل از منتخب )
حضرت صادق علیه السلام فرمودند:
امام حسین علیه السلام دائماً به زوّار و گریه کنندگان و اقامه کنندگان عزایش نظر (رحمت) دارد.

حدیث هشتم : ( اکسیرالعبادات فى اسرار الشهادات ص ۹۹ )
امام صادق علیه السلام فرمودند:
براى هر چیزى ثوابى معین است جز اشکى که براى ما ریخته مى‏شود
( که ثواب آن با خداست )

حدیث نهم : ( اکسیرالعبادات به نقل از منتخب )
امام صادق علیه السلام فرمودند:
جدِّ ما حسین علیه السلام هنگامى که به گریه کنندگان خود نگاه مى‏کند براى آنان استغفار مى‏کند و از جدّ و پدر و مادر و برادر خویش مى‏خواهد که آنها هم براى گریه کنندگان و اقامه کنندگان عزاى او استغفار کنند.

حدیث دهم : ( کامل‏الزیارات باب ۳۹ )
امام صادق علیه السلام فرمودند:
حضرت امام حسین علیه السلام با حالى حزین و اندوه کشته شدند و سزاوار است بر خدا که هیچ حزین و اندوهگینى به زیارت آن جناب نرود مگر آنکه حق تعالى وى را مسرور و شادمان به اهلش برگرداند.

حدیث یازدهم : ( اکسیر العبادات به نقل از کامل‏الزیارات )
امام صادق علیه السلام فرمودند:
هر کسى هنگام یاد ما اشک از چشمانش جارى شود خدا آتش را بر صورت او حرام مى‏کند.

حدیث دوازدهم : ( اکسیرالعبادات فى اسرارالشهادات ص ۹۱ )
امام باقر علیه السلام بعد از آموختن زیارت عاشورا به علقمه فرمودند:
هر کس این زیارت را بخواند (از دور یا نزدیک) و بر حسین علیه السلام ناله کند و امر کند اهل خود را که بدون تقیّه بر حسین علیه السلام گریه کنند و اقامه کنند عز را در خانه‏اش به اظهار جزع و همدیگر را بر مصیبت حسین علیه السلام تعزیت گویند من ضامن او مى‏شوم نزد خدا که ثواب هزار حج، هزار عمره و هزار غزوه براى او بنویسند.

حدیث سیزدهم : ( العیون العبرى )
امام رضا علیه السلام فرمودند:
بر همچو حسینى گریه کنندگان گریه کنند که گریه بر او گناهان بزرگ را از بین مى‏برد.

حدیث چهاردهم : ( العیون العبرى )
امام رضا علیه السلام فرمودند:
اى پسر شبیب هر وقت بر هر چیز گریه کردى بر مصیبت حسین بن على علیه السلام گریه کن.

حدیث پانزدهم : ( العیون العبرى )
امام رضا علیه السلام فرمودند:
همانا روز حسین چشمهاى ما را زخم و اشکهاى ما را جارى کرده است و عزیز ما را در کربلا خوار شمردند و ما را وارث محنت و بلا کرده است تا روز قیامت.
قالَ الاْ مامُ اءبُوعَبْدِاللّهِ الْحُسَیْن ، صَلَواتُاللّهِ وَسَلامُهُ عَلَیْهِ:
۱ – إ نَّ قَوْما عَبَدُواللّهَ رَغْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُالتُّجارِ، وَإ نَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ رَهْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُالْعَبْیدِ، وَإ نَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ شُکْرا فَتِلْکَ عِبادَةٌ الْاءحْرارِ، وَهِیَ اءفْضَلُ الْعِبادَةِ.(۱)
ترجمه :
فرمود: همانا، عدّه اى خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوى بهشت عبادت مى کنند که آن یک معامله و تجارت خواهد بود.
و عدّه اى دیگر از روى ترس خداوند را عبادت و ستایش مى کنند که همانند عبادت و اطاعت نوکر از ارباب باشد.
و طائفه اى هم به عنوان شکر و سپاس از روى معرفت ، خداوند متعال را عبادت و ستایش مى نمایند؛ و این نوع ، عبادت آزادگان است که بهترین عبادات مى باشد.

۲ – قالَ علیه السّلام : إِنَّ اءجْوَدَالنّاسِ مَنْ اءعْطى مَنْ لا یَرْجُوهُ، وَ إ نَّ اءعْفَى النّاسِ مَنْ عَفى عَنْ قُدْرَةٍ، وَ إ نَّ اءَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ.(۲)
ترجمه :فرمود: همانا سخاوتمندترین مردم آن کسى است که کمک نماید به کسى که امیدى به وى نداشته است .
و بخشنده ترین افراد آن شخصى است که – نسبت به ظلم دیگرى با آن که توان انتقام دارد – گذشت نماید.
صله رحم کننده ترین مردم و دید و بازدید کننده نسبت به خویشان ، آن کسى ست که صله رحم نماید با کسى که با او قطع رابطه کرده است .
۳ – قیلَ: مَا الْفَضْلُ؟ قالَ عَلَیْهِ السَّلامَ: مُلْکُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْ حْسانِ، قیلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّکَلُّفُ لِما لا یُعنیکَ.(۳)
ترجمه :از حضرت سؤ ال شد کرامت و فضیلت در چیست ؟ در پاسخ فرمود: کنترل و در اختیار داشتن زبان و سخاوت داشتن ، سؤ ال شد نقص انسان در چیست ؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه که مفید و سودمند نباشد.
۴ – قالَ علیه السّلام : النّاسُ عَبیدُالدُّنْیا، وَالدّینُ لَعِبٌ عَلى اءلْسِنَتِهِمْ، یَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإ ذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّیّانُونَ.(۴)
ترجمه :فرمود: افراد جامعه بنده و تابع دنیا هستند و مذهب ، بازیچه زبانشان گردیده است و براى إ مرار معاش خود، دین را محور قرار داده اند – و سنگ اسلام را به سینه مى زنند – .
پس اگر بلائى همانند خطر – مقام و ریاست ، جان ، مال ، فرزند و موقعیّت ، … – انسان را تهدید کند، خواهى دید که دین داران واقعى کمیاب خواهند شد.
۵ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ الْمُؤْمِنَ لایُسى ءُ وَلایَعْتَذِرُ، وَالْمُنافِقُ کُلَّ یَوْمٍ یُسى ءُ وَیَعْتَذِرُ.(۵)
ترجمه :ضمن فرمایشى فرمود: همانا شخص مؤ من خلاف و کار زشت انجام نمى دهد و عذرخواهى هم نمى کند.
ولى فرد منافق هر روز مرتکب خلاف و کارهاى زشت مى گردد و همیشه عذرخواهى مى نماید.
۶ – قالَ علیه السّلام : إ عْمَلْ عَمَلَ رَجُلٍ یَعْلَمُ اءنّه ماءخُوذٌ بِالْاءجْرامِ، مُجْزىٍ بِالْإ حْسانِ.(۶)
ترجمه :فرمود: کارها و اءمور خود را همانند کسى تنظیم کن و انجام ده که مى داند و مطمئن است که در صورت خلاف تحت تعقیب قرار مى گیرد و مجازات خواهد شد.
و در صورتى که کارهایش صحیح باشد پاداش خواهد گرفت .
۷ – قالَ علیه السّلام : عِباداللّهِ لاتَشْتَغِلُوا بِالدُّنْیا، فَإ نَّ الْقَبْرَ بَیْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَلاتَغْعُلُوا.(۷)
ترجمه :فرمود: اى بندگان خدا، خود را مشغول و سرگرم دنیا – و تجمّلات آن – قرار ندهید که همانا قبر، خانه اى است که تنها عمل – صالح – در آن مفید و نجات بخش مى باشد، پس مواظب باشید که غفلت نکنید.
۸ – قالَ علیه السّلام : لاتَقُولَنَّ فى اءخیکَ الْمُؤ مِنِ إ ذا تَوارى عَنْکَ إ لاّ مِثْلَ ماتُحِبُّ اءنْ یَقُولَ فیکَ إ ذا تَوارَیْتَ عَنْهُ.(۸)
ترجمه :فرمود: سخنى – که ناراحت کننده باشد – پشت سر دوست و برادر خود مگو، مگر آن که دوست داشته باشى که همان سخن پشت سر خودت گفته شود.
۹ – قالَ علیه السّلام :یا بُنَىَّ إ یّاکَ وَظُلْمَ مَنْ لایَجِدُ عَلَیْکَ ناصِرا إ لاّ اللّهَ.(۹)
ترجمه :فرمود: بپرهیز از ظلم و آزار رساندن نسبت به کسى که یاورى غیر از خداوند متعال نمى یابد.

۱۰ – قالَ علیه السّلام : إ نّى لااءرى الْمَوْتَ إ لاّ سَعادَة ، وَلاَالْحَیاةَ مَعَ الظّالِمینَ إ لاّ بَرَما.(۱۰)
ترجمه :فرمود: به درستى که من از مرگ نمى هراسم و آن را جز سعادت نمى بینم .
و همچنین زندگى با ستمگران و ظالمان را عار و ننگ مى شناسم .

۱۱ – قالَ علیه السّلام : مَنْ لَبِسَ ثَوْبا یُشْهِرُهُ کَساهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ ثَوْبا مِنَ النّارِ.(۱۱)
ترجمه :در احادیث امام حسن علیه السّلام هم آمده است .
فرمود: هرکس لباس شهرت و انگشت نما بپوشد، خداوند او را در روز قیامت لباسى از آتش خواهد پوشانید.

۱۲ – قالَ علیه السّلام : اءنَا قَتیلُ الْعَبَرَةِ (۱۲)، لایَذْکُرُنى مُؤْمِنٌ إ لاّ اِسْتَعْبَرَ.(۱۳)
ترجمه :فرمود: من کشته گریه ها و اشک ها هستم ، هیچ مؤ منى مرا یاد نمى کند مگر آن که عبرت گرفته و اشک هایش جارى خواهد شد.

۱۳ – قالَ علیه السّلام : لَوْ شَتَمَنى رَجُلٌ فى هذِهِ الاُْذُنِ، وَ اءَوْمى إ لى الْیُمْنى ، وَاعْتَذَرَ لى فى الْاءُخْرى لَقَبِلْتُ ذلِکَ مِنْهُ، وَ ذلِکَ اءَنَّ اءَمیرَ الْمُؤْمِنینَ عَلَیْهِالسّلام حَدَّثَنى اءَنَّهُ سَمِعَ جَدّى رَسُولَ اللّهِ صلّى اللّه عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: لایَرِدُ الْحَوْضَ مَنْ لَمْ یَقْبَلِ الْعُذرَ مِنْ مُحِقٍّ اءَوْ مُبْطِلٍ .(۱۴)
ترجمه :فرمود: چنانچه با گوش خود بشنوم که شخصى مرا دشنام مى دهد و سپس معذرت خواهى او را بفهمم ، از او مى پذیرم و گذشت مى نمایم ، چون که پدرم امیرالمؤ منین علىّ علیه السّلام از جدّم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله روایت نمود:
کسى که پوزش و عذرخواهى دیگران را نپذیرد، بر حوض کوثر وارد نخواهد شد.

۱۴ – قیلَ لِلْحُسَیْنِ بن علىّ علیه السّلام : مَنْ اءعْظَمُ النّاسِ قَدْرا؟
قالَ: مَنْ لَمْ یُبالِ الدُّنْیا فى یَدَیْ مَنْ کانَتْ.(۱۵)
ترجمه :از حضرت سؤ ال شد: با شخصیّت ترین افراد چه کسى است ؟
در جواب فرمود: آن کسى است که اهمیّت ندهد که دنیا در دست چه کسى مى باشد.

۱۵ – قالَ علیه السّلام : مَنْ عَبَدَاللّهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، آتاهُ اللّهُ فَوْقَ اءمانیهِ وَکِفایَتِهِ.(۱۶)
ترجمه :فرمود: هرکس خداوند متعال را با صداقت و خلوص ، عبادت و پرستش نماید؛ خداى متعال او را به بهترین آرزوهایش مى رساند و امور زندگیش را تاءمین مى نماید.

۱۶ – قالَ علیه السّلام : احْذَرُوا کَثْرَةَ الْحَلْفِ، فِإ نَّهُ یَحْلِفُ الرَّجُلُ لِعَلَلٍ اءرَبَعَ: إ مّا لِمَهانَةٍ یَجِدُها فى نَفْسِهِ، تَحُثُّهُ عَلى الضَّراعَةِ إ لى تَصْدیقِ النّاسِ إ یّاهُ. وَ إ مّا لِعَىٍّ فى الْمَنْطِقِ، فَیَتَّخِذُ الاْ یْمانَ حَشْوا وَصِلَةً لِکَلامِهِ. وَ إ مّا لِتُهْمَةٍ عَرَفَها مِنَ النّاسِ لَهُ، فَیَرى اءَنَّهُمْ لایَقْبَلُونَ قَوْلَهُ إ لاّ بِالْیَمینِ. وَ إ مّا لاِ رْسالِهِ لِسانَهُ مِنْ غَیْرِ تَثْبیتٍ.(۱۷)
ترجمه :فرمود: خود را از قسم و سوگند برهانید که همانا انسان به جهت یکى از چهار علّت سوگند یاد مى کند:
در خود احساس سستى و کمبود دارد، به طورى که مردم به او بى اعتماد شده اند، پس براى جلب توجّه مردم که او را تصدیق و تاءیید کنند، سوگند مى خورد.
و یا آن که گفتارش معیوب و به دور از حقیقت است ، و مى خواهد با سوگند، سخن خود را تقویت و جبران کند.
و یا در بین مردم متّهم است – به دروغ و بى اعتمادى – پس مى خواهد با سوگند و قسم خوردن جبران ضعف نماید.
و یا آن که سخنان و گفتارش متزلزل است – هر زمان به نوعى سخن مى گوید – و زبانش به سوگند عادت کرده است .

۱۷ – قالَ علیه السّلام : اءیُّما إ ثْنَیْنِ جَرى بَیْنَهُما کَلامٌ، فَطَلِبَ اءَحَدُهُما رِضَى الاَّْخَرِ،کانَ سابِقَهُ إ لىَ الْجَنّةِ.(۱۸)
ترجمه :فرمود: چنانچه دو نفر با یکدیگر نزاع و اختلاف نمایند و یکى از آن دو نفر، در صلح و آشتى پیشقدم شود، همان شخص سبقت گیرنده ، جلوتر از دیگرى به بهشت وارد مى شود.

۱۸ – قالَ علیه السّلام : وَاعْلَمُوا إ نَّ حَوائِجَ النّاسِ إ لَیْکُمْ مِنْ نِعَمِ اللّه عَلَیْکُمْ، فَلا تَمیلُوا النِّعَمَ فَتَحَوَّلَ نَقِما.(۱۹)
ترجمه :فرمود: توجّه داشته باشید که احتیاج و مراجعه مردم به شما از نعمت هاى الهى است ، پس نسبت به نعمت ها روى ، بر نگردانید؛ وگرنه به نقمت و بلا گرفتار خواهد شد.

۱۹ – قالَ علیه السّلام : یَابْنَ آدَم ، اُذْکُرْ مَصْرَعَکَ وَ مَضْجَعَکَ بَیْنَ یَدَى اللّهِ، تَشْهَدُ جَوارِحُکَ عَلَیْکَ یَوْمَ تَزِلُّ فیهِ الْاءقْدام .(۲۰)
ترجمه :فرمود: اى فرزند آدم ، بیاد آور لحظات مرگ و خواب گاه خود را در قبر، همچنین بیاد آور که درپیشگاه خداوند قرار خواهى گرفت و اعضاء و جوارحت بر علیه تو شهادت خواهند داد، در آن روزى که قدم ها لرزان و لغزان مى باشد.

۲۰ – قالَ علیه السّلام : مُجالَسَةُ اءهْلِ الدِّناءَةِ شَرُّ، وَ مُجالَسَةُ اءهْلِ الْفِسْقِ ریبَةٌ.(۲۱)
ترجمه :فرمود: همنشینى با اشخاص پست و رذل سبب شرّ خواهد گشت ، و همنشینى و مجالست با معصیت کاران موجب شکّ و بدبینى خواهد شد.

۲۱ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ اللّهَ خَلَقَ الدُّنْیا لِلْبَلاءِ، وَ خَلَقَ اءهْلَها لِلْفَناءِ.(۲۲)
ترجمه :فرمود: به درستى که خداوند متعال دنیا – و اموال آن – را براى آزمایش افراد آفریده است .
و همچنین موجودات دنیا را جهت فناء – و انتقال از این دنیا به جهانى دیگر – آفریده است .

۲۲ – قالَ علیه السّلام : لایَاءمَنُ یوم الْقِیامَةِ إ لاّ مَنْ قَدْ خافَ اللّهَ فى الدُّنْیا.(۲۳)
ترجمه :فرمود: کسى در روز قیامت از شدائد و اءحوال آن در اءمان نمى باشد، مگر آن که در دنیا از خداوند متعال ترس داشته باشد – و اهل گناه و معصیت نگردد – .

۲۳ – قالَ علیه السّلام : لِکُلِّ داءٍ دَواءٌ، وَ دَواءُ الذُّنُوبِ الا سْتِغْفارِ.(۲۴)
ترجمه :فرمود: براى هر غم و دردى درمان و دوائى است و جبران و درمان گناه ، طلب مغفرت و آمرزش از درگاه خداوند مى باشد.

۲۴ – قالَ علیه السّلام : مَنْ قَرَءَ آیَةً مِنْ کِتابِ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ فى صَلاتِهِ قائِما، یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِاءةُ حَسَنَة .(۲۵)
ترجمه :فرمود: هرکس آیه اى از قرآن را در نمازش تلاوت نماید، خداوند متعال در مقابل هر حرفى از آن یکصد حسنه در نامه اعمالش ثبت مى نماید.

۲۵ – قالَ علیه السّلام : سَبْعَةُ اءشْیاءٍ لَمْ تُخْلَقْ فى رَحِمٍ:
فَاءوّلُها آدَمُ( علیه السّلام )، ثُمَّ حَوّاء، وَالْغُرابُ، وَ کَبْشُ إ بْراهیم ( علیه السّلام )، وَناقَةُاللّهِ، وَعَصا مُوسى ( علیه السّلام )، وَالطَّیْرُالَّذى خَلَقَهُ عیسىَ بْنُ مَرْیَم (علیهماالسّلام ).(۲۶)
ترجمه :ضمن جواب سؤ ال هاى پادشاه روم ، فرمود: آن هفت موجودى که بدون خلقت در رحم مادر، آفریده شده اند، عبارتند از:حضرت آدم علیه السّلام و همسرش حوّاء.
و کلاغى که براى راهنمائى دفن هابیل آمد.و گوسفندى که براى قربانى ، به جاى حضرت اسماعیل علیه السّلام آمد.و شترى که خداوند براى پیامبرش ، حضرت صالح فرستاد.
و عصاى حضرت موسى علیه السّلام .و هفتمین موجود آن پرنده اى بود که توسّط حضرت عیسى علیه السّلام آفریده شد.
۲۶ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ اَعْمالَ هذِهِ الاُْمَّةِ ما مِنْ صَباحٍ إ لاّ و تُعْرَضُ عَلَى اللّهِ تَعالى .(۲۷)
ترجمه :فرمود: همانا – نامه کردار و – اءعمال این امّت ، در هر صبحگاه بر خداوند متعال عرضه مى گردد.

۲۷ – قالَ علیه السّلام : إ جْتَنِبُواالْغِشْیانَ فى اللَّیْلَةِالَّتى تُریدُون فیها السَّفَرَ، فإ نَّ مَنْ فَعَلَ ذلِکَ، ثُمَّ رُزِقَ وَلَدٌ کانَ جَوّالَةً.(۲۸)
ترجمه :فرمود: در آن شبى که قصد مسافرت دارید، با همسر خود زناشوئى نکنید، که چنانچه عمل زناشوئى انجام گردد و در آن زمان فرزندى منعقد شود، بسیار متحرّک و افکارش مغشوش ‍ مى باشد.

۲۸ – قالَ علیه السّلام : الرّکْنُ الْیَمانى بابٌ مِنْ اءبْوابِ الْجَنَّةِ، لَمْ یَمْنَعْهُ مُنْذُ فَتَحَهُ، وَإ نَّ ما بَیْنَ الرُّکْنَیْنِ – الا سْوَد وَالْیَمانى – مَلَکٌ یُدْعى هُجَیْرٌ، یُؤَمِّنُ عَلى دُع اءِالْمُؤْمِنینَ.(۲۹)
ترجمه :فرمود: رُکن یَمانىِ کعبه الهى ، دربى از درب هاى بهشت است و مابین رکن یمانى و حجرالا سود ملک و فرشته اى است که براى استجابت دعاى مؤ منین آمّین مى گوید.

۲۹ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ الْغِنى وَاْلِعزَّ خَرَجا یَجُولانِ، فَلَقیا التَّوَکُلَّ فَاسْتَوْطَنا.(۳۰)
ترجمه :فرمود: عزّت و بى نیازى – هر دو – شتاب زده به دنبال پناهگاهى مى دویدند، چون به توکّل برخورد کردند، آرامش پیدا نموده و آن را پناهگاه خود قرار دادند.

۳۰ – قالَ علیه السّلام : مَنْ نَفَّسَ کُرْبَةَ مُؤْمِنٍ، فَرَّجَ اللّهُ عَنْهُ کَرْبَ الدُّنْیا والْآخِرَةِ.(۳۱)
ترجمه :فرمود: هرکس گره اى از مشکلات مؤ منى باز کند و مشکلش را برطرف نماید، خداوند متعال مشکلات دنیا و آخرت او را اصلاح مى نماید.

۳۱ – قالَ علیه السّلام : مَنْ والانا فَلِجَدّى صلّى اللّه علیه و آله والى ، وَمَنْ عادانا فَلِجَدّى صلّى اللّه علیه و آله عادى .(۳۲)
ترجمه :فرمود: هر که ما را دوست بدارد و پیرو ما باشد، پس دوستى و محبّتش به جهت جدّم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله مى باشد.
و هرکس با ما دشمن و کینه توز باشد، پس دشمنى و مخالفت او به جهت جدّم رسول خدا خواهد بود.

۳۲ – قالَ علیه السّلام : یَابْنَ آدَمَ، اءُذْکُرْ مَصارِعَ آبائِکَ وَ اءبْنائِکَ، کَیْفَ کانُوا، وَ حَیْثُ حَلّوُا، وَ کَاءَنَّکَ عَنْ قَلیلٍ قَدْ حَلَلْتَ مَحَلَّهُمْ.(۳۳)
ترجمه :فرمود: اى فرزند آدم ، بیاد آور آن لحظاتى را که پدران و فرزندان – و دوستان – تو چگونه در چنگال مرگ قرار گرفتند، آن ها در چه وضعیّت و موقعیّتى بودند و سرانجام به کجا منتهى شدند و کجا رفتند.و بیندیش که تو نیز همانند آن ها به ایشان خواهى پیوست – پس مواظب اعمال و رفتار خود باش – .

۳۳ – قالَ علیه السّلام : یَاابْنَ آدَمَ، إ نَّما اءنْتَ اءیّامٌ، کُلَّما مَضى یَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُکَ.(۳۴)
ترجمه :فرمود: اى فرزند آدم ، بدرستى که تو مجموعه اى از زمان ها و روزگار هستى ، هر آنچه از آن بگذرد، زمانى از تو فانى و سپرى گشته است – بنابراین لحظات عمرت را غنیمت شمار که جبران ناپذیر است – .
۳۴ – قالَ علیه السّلام : مَنْ حاوَلَ أ مْراً بِمَعْصِیَةِ اللّهِ کانَ أ فْوَتُ لِما یَرْجُو وَ أ سْرَعُ لِمَجیى ءِ ما یَحْذَرُ.(۳۵)
ترجمه :فرمود: هرکس از روى نافرمانى و معصیتِ خداوند، کارى را انجام دهد، آنچه را آرزو دارد سریع تر از دست مى دهد و به آنچه هراسناک و بیمناک مى باشد مبتلا مى گردد.
۳۵ – قالَ علیه السّلام : الْبُکاءُ مِنْ خَشْیَةِاللّه نَجاتٌ مِنَ الّنارِ وَ قالَ: بُکاءُالْعُیُونِ، وَ خَشْیَةُالْقُلُوبِ مِنْ رَحْمَةِاللّهِ.(۳۶)
ترجمه :فرمود: گریان بودن به جهت ترس از – عذاب – خداوند، سبب نجات از آتش دوزخ خواهد بود؛ و فرمود: گریان بودن چشم و خشیت داشتن دل ها یکى از نشانه هاى رحمت الهى – براى بنده – است .
۳۶ – قالَ علیه السّلام : لایَکْمِلُ الْعَقْلُ إ لاّ بِاتّباعِ الْحَقِّ.(۳۷)
ترجمه :فرمود: بینش و عقل و درک انسان تکمیل نمى گردد مگر آن که – اءهل حقّ و صداقت باشد و – از حقایق ، تبعیّت و پیروى کند.

۳۷ – قالَ علیه السّلام : اءَهْلَکَ النّاسَ إ ثْنانِ: خَوْفُ الْفَقْرِ، وَ طَلَبُ الْفَخْرِ.(۳۸)
ترجمه :فرمود: دو چیز مردم را هلاک و بیچاره گردانده است :یکى ترس از این که مبادا در آینده فقیر و نیازمند دیگران گردند.و دیگرى فخر کردن – در مسائل مختلف – و مباهات بر دیگران است .
۳۸ – قالَ علیه السّلام : مَنْ عَرَفَ حَقَّ اءَبَوَیْهِ الاْ فْضَلَیْنِ مُحَمَّدٍ وَ عَلىٍّ، وَ اءطاعَهُما، قیلَ لَهُ: تَبَحْبَحْ فى اءیِّ الْجِنانِ شِئْتَ.(۳۹)
ترجمه :فرمود: هر شخصى که حقّ والدینش محمّد صلّى اللّه علیه و آله ، و علىّ علیه السّلام را که با شرافت و با فضیلت ترین انسان ها هستند، بشناسد و – در تمام امور زندگى – از ایشان تبعیّت و اطاعت کند؛ در قیامت به او خطاب مى شود:
هر قسمتى از بهشت را که خواستار باشى ، مى توانى انتخاب کنى و در آن وارد شوى .
۳۹ – قالَ علیه السّلام : مَنْ طَلَبَ رِضَى اللّهِ بِسَخَطِ النّاسِ کَفاهُ اللّه اُمُورَ النّاسِ، وَ مَنْ طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِاللّهِ وَ کَّلَهُ اللّهُ إ لَى النّاسِ.(۴۰)
ترجمه :فرمود: هرکس رضایت و خوشنودى خداوند را – در اءمور زندگى – طلب نماید گرچه همه افراد از او رنجیده شوند، خداوند مهمّات و مشکلات او را کفایت خواهد نمود.
و کسى که رضایت و خوشنودى مردم را طالب گردد گرچه مورد خشم و غضب پروردگار باشد، خداوند اءمور این شخص را به مردم واگذار مى کند.
۴۰ – قالَ علیه السّلام : إ نَّ شیعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ کُلِّ غِشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَل .(۴۱)
ترجمه :فرمود: شیعیان و پیروان ما – اهل بیت رسالت – آن کسانى هستند که اءفکار و درون آن ها از هر گونه حیله و نیرنگ و عوام فریبى سلامت و تهى باشد.
پی نوشت ها
۱- تحف عقول : ص ۱۷۷، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۱۷، ح ۵٫
۲- نهج الشّهادة : ص ۳۹، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۱، ح ۴٫
۳- مستدرک الوسائل : ج ۹، ص ۲۴، ح ۱۰۰۹۹ به نقل از مجموعه شهید.
۴- محجّة البیضاء: ج ۴، ص ۲۲۸، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۱۶، ح ۲٫
۵- تحف العقول : ص ۱۷۹، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۱۹، ح ۲٫
۶- بحارالا نوار: ج ۲، ص ۱۳۰، ح ۱۵ و ج ۷۵، ص ۱۲۷، ح ۱۰٫
۷- نهج الشّهادة : ص ۴۷٫
۸- بحالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۷، ح ۱۰٫
۹- وسائل الشّیعة : ج ۱۱، ص ۳۳۹، بحارالا نوار: ج ۴۶، ص ۱۵۳، ح ۱۶٫
۱۰- بحار الا نوار: ج ۴۴، ص ۱۹۲، ضمن ح ۴، و ص ۳۸۱، ضمن ح ۲٫
۱۱- وسائل الشّیعة : ج ۵، ص ۲۵، کافى : ج ۶، ص ۴۴۵، ح ۴٫
۱۲- عِبْرَة به معناى اعتبار و عبرت گرفتن است .
عَبْرَة به معناى گریان و جریان اشگ مى باشد. مجمع البحرین : ج ۱، ص ۱۱۱، (عبر).
۱۳- اءمالى شیخ صدوق : ص ۱۱۸، بحارالا نوار: ج ۴۴، ص ۲۸۴، ح ۱۹٫
۱۴- إحقاق الحقّ: ج ۱۱، ص ۴۳۱٫
۱۵- تنبیه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام : ص ۳۴۸، س ۱۱٫
۱۶- تنبیه الخواطر: ص ۴۲۷، س ۱۴، بحارالا نوار: ج ۶۸، ص ۱۸۳، ح ۴۴٫
۱۷- تنبیه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام : ص ۴۲۹، س ۶٫
۱۸- محجّة البیضاء: ج ۴، ص ۲۲۸٫
۱۹- نهج الشّهادة : ص ۳۸٫
۲۰- نهج لشّهادة : ص ۵۹٫
۲۱- نهج الشّهادة : ص ۴۷، بحارالا نوار: ج ۷۸، ص ۱۲۲، ح ۵٫
۲۲- نهج الشّهادة : ص ۱۹۶٫
۲۳- بلاغة الحسین علیه السّلام : ص ۲۸۵، بحار الا نوار: ج ۴۴، ص ۱۹۲، ح ۵٫
۲۴- وسائل الشّیعة : ج ۱۶، ص ۶۵، ح ۲۰۹۹۳، کافى : ج ۲، ص ۴۳۹، ح ۸٫
۲۵- اصول کافى : ج ۲، ص ۶۱۱، بحارالا نوار: ج ۸۹، ص ۲۰۰، ح ۱۷٫
۲۶- تحف العقول : ص ۱۷۴، و بحارالا نوار: ج ۱۰، ص ۱۳۷، ح ۴٫
۲۷- بحارالا نوار: ج ۷۰، ص ۳۵۳، ح ۵۴، به نقل از عیون الا خبارالرّضا علیه السّلام .
۲۸- وسائل الشّیعة : ح ۲۰، ج ۳، ص ۲۴۳، بحارالا نوار: ج ۱۰۰، ص ۲۹۲، ح ۳۹٫
۲۹- مستدرک الوسائل : ج ۹، ص ۳۹۱، ج ۱، بحارالا نوار: ج ۶۹، ص ۳۵۴، ح ۱۱٫
۳۰- مستدرک الوسائل : ج ۱۱، ص ۲۱۸، ح ۱۵، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۲۵۷، ح ۱۰۸٫
۳۱- مستدرک الوسائل : ج ۱۲، ص ۴۱۶، ح ۱۳، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۱، ح ۴٫
۳۲- ینابیع المودّة : ج ۲، ص ۳۷، ح ۵۸٫
۳۳- نهج الشّهادة : ص ۶۰٫
۳۴- نهج الشّهادة : ص ۳۴۶٫
۳۵- اصول کافى : ج ۲، ص ۳۷۳، ح ۳، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۰، س ۶، وسائل الشّیعة : ج ۱۶،ص ۱۵۳، ح ۳٫
۳۶- نهج الشّهادة : ص ۳۷۰، مستدرک الوسائل : ج ۱۱، ص ۲۴۵، ح ۱۲۸۸۱٫
۳۷- نهج الشّهادة : ص ۳۵۶، بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۱۲۷، ح ۱۱٫
۳۸- بحارالا نوار: ج ۷۵، ص ۵۴، ح ۹۶٫
۳۹- نهج الشّهادة : ص ۲۹۳، تفسیرالامام العسکرى علیه السّلام : ص ۳۳۰، بحار: ج ۲۳، ص ۲۶۰، ح ۸٫
۴۰- اءمالى شیخ صدوق : ص ۱۶۷، مستدرک الوسائل : ج ۱۲، ص ۲۰۹، ح ۱۳۹۰۲٫
۴۱- تفسیرالا مام العسکرى علیه السّلام : ص ۳۰۹، ح ۱۵۴، بحارالا نوار: ج ۶۵، ص ۱۵۶، ح ۱۱٫
برگرفته شده از کتاب “چهل داستان و چهل حدیث از امام حسین علیه السلام” تالیف : عبد الله صالحى

برای ورود به صفحه اول ویژه نامه محرم اینجا  کلیک کنید.